Podczas niedzielnych obchodów rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja Towarzystwo Przyjaciół Zielonki przyznało swoją doroczną nagrodę "Mutka vel Zielonka". Jej laureatami zostali: Henryka Czuba i Lech Zielenkiewicz.

W kategorii "Za wybitne osiągnięcia w roku 2014" nagrodę "Mutka vel Zielonka" otrzymała Pani Henryka Czuba za zaszczepienie pasji rękodzieła artystycznego, co sprzyja integracji społecznej.

Pani Henryka Czuba swoją przygodę z rękodziełem artystycznym rozpoczęła kilka lat temu w klubie „Babie Lato”. Prace pod okiem instruktorki pozwoliły jej, jak i innym uczestniczącym w tym przedsięwzięciu osobom na zdobycie warsztatowych umiejętności, uwrażliwiły na piękno wykonywanych przedmiotów.

Sama ogarnięta pasją, zafascynowana tworzeniem rzeczy pięknych i owego tworzenia oddziaływaniem na psychikę, postanowiła poszerzać krąg pasjonatów. Tak powstał klub „Bławatek”, do którego obecnie należy około dwudziestu osób, w tym - co warto podkreślić – kilku panów. Powstanie takiego klubu jest niewątpliwie wartością samą w sobie – ale znacznie ważniejsze jest to, co poprzez zaangażowanie pani Henryki udziela się i innym – tworzenie świadome tworzenie piękna.

Pani Henryka Czuba wraz ze swymi współ-klubowiczami z „Bławatka” osiągnęła coś więcej – wszyscy oni stali się aktywnymi TWÓRCAMI piękna. Piękna, które dzięki nim towarzyszy nam również w wielu miejskich wydarzeniach i uroczystościach. I to właśnie, owo zaangażowanie w tworzenie wartości nie tylko materialnych ale i duchowych jest powodem, dla którego Towarzystwo Przyjaciół Zielonki zdecydowało o przyznanie swej dorocznej nagrody pani Henryce Czubie.

W kategorii "Za całokształt osiągnięć" nagrodę "Mutka vel Zielonka" otrzymał Pan Lech Zielenkiewicz za wieloletnią działalność prospołeczną, w tym realizowanie projektu "Archiwum Zielonki".

W całym swym życiu Lech Zielenkiewicz jest nie tyle liderem, co współuczestnikiem zespołu i współtwórcą a zarazem współrealizatorem wspólnie określanych celów. I taki właśnie charakter mają wszystkie, podejmowane przez niego na różnych obszarach działania.

Pierwszym jest niezależne harcerstwo – co w czasach Peerelu nie musiało być wyborem oczywistym. Harcerstwo pielęgnujące i rozwijające w uczestnikach system wyższych wartości, odpowiedzialności i służby ludziom. Harcerstwo, któremu Lech Zielenkiewicz pozostał po dziś dzień wierny.

Wielu mieszkańcom Zielonki, tegoroczny laureat dał się poznać w Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie. Merytoryczny w dyskusjach, otwarty na inne głosy. Niezawodny, gdy zachodziła potrzeba zrobienia czegoś konkretnego.

W kilka lat po wygranych wyborach przyszedł czas na stworzenie Towarzystwa Przyjaciół Zielonki, pierwszego w III RP zielonkowskiego towarzystwa o orientacji prospołecznej. Lech Zielenkiewicz należał do grona jego współzałożycieli, a gdy wykrystalizował się wieloletni program „Archiwum Zielonki”, prowadził go i realizował wkładając w to olbrzymią ilość pracy, czasu, a także środków materialnych, nie dystansując się przy tym od żadnego z podejmowanych przez Towarzystwo działań.

W tym roku Lech Zielenkiewicz zrezygnował z członkostwa w TPZ, przekazując cały (ogromny zresztą i zgromadzony głównie jego staraniem) materiał archiwalny, niezliczoną ilość zdjęć i dokumentów opisujących historię Zielonki - od tej przedwojennej, aż do tej całkiem niedawnej. Jego rezygnacja z członkostwa TPZ umożliwiła kapitule przyznanie mu obecnej nagrody - którą pewnie otrzymałby wcześniej, gdyby nie żelazna zasada, że TPZ nie nagradza swoich członków. Obecnie laureat nagrody działa aktywnie na obszarach zagrożeń ekologii naszego miasta oraz w swojej „najmniejszej ojczyźnie”, Zielonce Bankowej.

W tym miejscu należy podkreślić jeszcze jeden obszar aktywności nagrodzonego - pomoc potrzebującym. Współpracował i współpracuje nadal z wieloma osobami, które na terenie Zielonki tej działalności się poświęcają. Można tu wymienić przynajmniej s. Różę, która w przeszłości została już nagrodzona nagrodą „Mutka vel Zielonka”, właśnie za pomoc niesioną potrzebującym.

Nie sposób wymienić tu wszystkich działań prospołecznych podejmowanych przez laureata tegorocznej nagrody. Ale już te, wspominane powyżej, są z pewnością wystarczające, by uzasadnić przyznanie mu nagrody.